کاش همه مثل احمد زیدآبادی می‌نوشتند. دقیق و با جزئیات از روزگار کودکی و نوجوانی و مسیر تغییرات اندیشه‌هایی که دارند.
ارزش این نوشته‌ها و در واقع این نوع نوشته‌ها برای من همیشه یک چیز بوده‌است: «روایت تاریخ از جایی غیر رسمی، صمیمانه و نزدیک به حسی که از زندگی می‌گیریم.»